Bloggen maakt schuld. “Straks kan iedere chaotische schrijver teruglezen of uit een janboel van stukjes een ordentelijke publicatie gehaald kan worden”, schreef ik een jaar geleden. En: “als je na dit blog niets meer van mij verneemt, weet dan dat ik de komende ‘Blue Tuesdays’ nadenk over een beter voornemen voor 2017.” Vervolgens bleef ik maanden stil.

16 onconventionele acties
Ik besteedde in 2016 meer tijd aan schrijven dan ooit. De beloofde onconventionele acties kwamen er ook. Het werden er 16 in 2016. Alleen blogde ik er nauwelijks over.

Lijstje lezen of doorklikken
Hieronder mijn lijstje voor de geïnteresseerden. Je kunt dit ook skippen en doorklikken naar het eindresultaat.

1. Ben ik dit wel? Mijn online biografie is vindbaar, maar ik sleutel er nog regelmatig aan.
2. “Klompenpad” en “Achterland” belandden op tweehonderd visitekaartjes die ik liet printen bij een online drukker.
3. De prozacursus van de Schrijversvakschool heeft geleid tot een ongepubliceerd verhaal van 10.000 letters dat nog eens flink op de schop moet. Geen afgerond resultaat dus. Maar het leidde wel tot iets anders:
4. Tijdens de prozacursus heb ik mijn ervaringen kunnen gebruiken in een artikel en twee blogs die bij SchrijvenOnline zijn gepubliceerd.
5. Na mijn proza-cursus heb ik een aantal maanden proza-rust ingelast om me weer te kunnen storten op poëzie. Want er kwam zo’n leuke cursus voorbij in mijn mailbox. In april mocht ik meedoen aan een vervolgpoëziecursus bij het PoëziecentrumNL (dat was aardig van cursusleider Wim van Til want ik had de eerste cursus gemist). Tijdens de vervolgcursus heb ik voor het eerst een gedichtencyclus geschreven (“mens-machine”).
6. Via de poëziecursus werd ik door dichter/kunstenaar Geert Zomer uitgenodigd om op 25 juni enkele gedichten voor te dragen op het Zomerpodium. (Ik ontmoette er dichteres Rinske Kegel, die recent een prachtige nieuwjaarsdialoog schreef die je eigenlijk even tussendoor moet lezen.)
7. Op een vrijdagavond in het voorjaar werd ik gebeld door Tineke Booi en Leen Doeve (eigenaren van de Weideblik) die me vroegen of ik mijn poëzie tentoon wilde stellen. Ik was supergevleid. Begon over mijn honderd-meter-lint en van het een kwam het ander. Samen met zestien kunstenaars hebben we een heel weekend op 10 en 11 september georganiseerd (met expositie en cultureel middagprogramma). Ik ben weken bezig geweest om mijn honderdmeterlange lint te realiseren (ik ben nu een autodidact in InDesign, en ik kan meters bisonyl snijden, lassen en ringen, dankzij drukkerij ShowPrint). Het Weideblik-weekend leverde honderd bezoekers en veel leuke reacties op.
8. Om mijn lint een isbn te kunnen geven heb ik me laten registreren als uitgever (ISeeTea). Mijn lint staat in de titelbank en heeft een isbnnummer.
9. Mijn gedichtencyclus, die uit vijf gedichten bestaat, is op 21 september gepubliceerd in PoëziepuntGL. Het is mijn eerste publicatie in een poëzietijdschrift.
10. Op 21 september mocht ik mijn gedichtencyclus “mens-machine” voordragen bij de Zutphense poëzieclub Kopwit in de kelder van café Pierrot. Alle bezoekers hielpen me met mijn niet-voor-te-dragen-gedicht “eetmalen” door dit gezamenlijk te declameren.
11. Ik heb de Koninklijke Bibliotheek benaderd. Het leek me wel grappig om als onbekend auteur een 8 kilogram wegend lint te komen deponeren in hun archief. Dat heeft met slechts één exemplaar weinig zin, gaven ze terecht aan. Ze hadden wel een suggestie, voor een andere organisatie, maar dat wordt waarschijnlijk niets. Met een beetje mazzel komt mijn honderdmeterlint in het Cultuurhuis te hangen tijdens de komende Poëzieweek.
12. Ik mocht in november meedoen aan een lokale expositie, “deuitdaging_04”, georganiseerd door echte kunstenaars. Ik schreef een rondeel, Tabula scripta, en bedacht een moeilijk uit te voeren concept (wit op wit, inkt in spiegelschrift, en verlichting achter het schilderij).
13. Mijn kunstdoop in november viel samen met een burengluurdag; ik liet er een professionele foto voor maken (door Robert Zwart). Samen met Tineke Booi en Leen Doeve stond ik voor Gluren op de Heuvelrug op het Weideblik-podium. Ik bracht “lichtvoetige gedichten en zware machinetaal”.
14. Ik werd gebeld door radio 5. Mijn optreden was niet super, maar omdat het op vrijdagavond laat werd uitgezonden heeft niemand het gehoord. Soms zijn stille podia heel fijn. Op de rand van Oud en Nieuw mocht ik voor de tweede keer een gedicht voordragen. (Thuis op 5 zendt op vrijdagavond altijd een of meerdere gedichten uit.)
15. Het benaderen van de regiobibliotheek met mijn prototype poëzie en techniek (met “ibeacons”, voor de technisch lezer) heeft geleid tot een samenwerkingsproject “Poëzie op locatie”. Ons project heeft een innovatiesubsidie gekregen van de Koninklijke Bibliotheek. In de poëzieweek (26 januari – 2 februari 2017) gaan we ‘live’.

1. Mijn eerste uitgave weegt 8 kg, maar is geen boek. Het is honderd meter lang, 8 kilo zwaar, en gedrukt op bisonyl (zeildoek); het bevat 200 zeilringen, 15 gedichten en 1 isbnnummer. Het kostte meer dan 35 dichtbundels bij elkaar. Mijn poëtisch lint heeft een weekend in een weiland gehangen waar ook nog lezende bezoekers kwamen.

Voornemens voor 2017
In 2017 wil ik experimenteren met poëtische labs en technische workshops. Misschien wordt het een combi of toch weer iets anders. Ook komt er een nieuw schrijfproject.
Met dit blog rond ik het honderdmeter project en het schrijfjaar 2016 af.

Reacties
Reageren mag. Graag zelfs. Tips voor een goede inzet van mijn honderdmeterlint zijn welkom en ideeën om er een beetje geld mee terug te verdienen helemaal.
Stuur een tweet naar: @honderdmeter

Deze blog is in verkorte vorm op 9 februari 2017 gepubliceerd bij SchrijvenOnline onder dezelfde titel: “Monday, monday”.