De uilentoren, een plek net een portaal. De omgeving is er abnormaal.
Het hoogste punt wordt deze toren gegund.
Als ik daar weer kom aan gesjok bij het landgoed Lombok.
Hij staat op het pleintje aan het einde van de Lomboklaan. En de Groenoordlaan sluit daarop aan.
Maar wat doet die vijfde uil naast de toren? Is ie soms ergens anders geboren? Of zou hij meegenomen zijn van ver? Is hij een protagonist van een gek verhaal. Of staat hij daar op een paal. Is hij de vijfde bewaker, een beschermster?
Samen waken ze over het terrein. Het voelt net als Zweinstein. Of het uit een sprookje is geboren. Op deze plek voel je je soms verloren. In de tijd van het verleden. Dan gaat de druk van dat moderne wat naar beneden. Wanneer ik het grint onder mijn voeten hoor knarsen. En mensen zie lopen in winterjassen. Vogels hoor fluiten en de wind door bomen hoor blazen. En een valk op een konijn zie azen. Dan zit ik even onderuit en denk ik: De stilte van de natuur is het mooiste geluid.

Olaf Brands (uit Leersum),
25 februari 2021