mijn voeten lopen tot de kraan
mijn handen pompen zachte zeep
ik stap gezond en opgefrist
haar knusse kamer in

ik groet mijn moeder
zonder zoen
hoi lieve mam
het spijt me zo
dat ik je nog niet kussen kan

“Daar heb ik over nagedacht”
haar ogen glimmen als ze lacht
wacht even, zegt ze
ik blijf staan

op anderhalve meter

ze stiefelt naar haar slaapvertrek
ze haalt een plastic regenjas
zo eentje voor de eerste nood
ze trekt de jas verkeerd-om aan
de operatie meester

haar hele lijf krijgt plots weer glans
ze zegt: let op, nu komt het hoor
ze trekt de capuchon omhoog
over haar mond
haar neus
haar oor

haar plastic armen spreidt ze uit
ik hou mijn armen schuin vooruit
ze schuifelt zachtjes op me af
en met een moederlijk gebaar
duwt ze ons dichter bij elkaar

ik ga in haar omhelzing staan
ik leg mijn handen op haar rug
secondenlang word ik gewaar
hoe zacht mijn moeder voelt

22 mei 2020
#dichteropdeheuvelrug
* Ik denk nog na over de titel: Regenjas? De eerste nood? Suggesties zijn welkom. Omdat het gedicht vers van de pers is, kan het zijn dat ik er vandaag nog een woord of letter aan verander; de link verandert dan met de titel mee.