(Dit is een vervolg op de Bank (1))

Voordat hij iets kon zeggen had Dagmar het woord genomen. Hij probeerde te achterhalen waarnaar ze rook. Hij miste haar eerste zin.
“…dus de Bank wil vanaf dit jaar meer contact met haar MKB-klanten…”, ze keek hem vriendelijk aan en pauzeerde.
“Dat komt goed uit want ik heb een belangrijke vraag… ”. Hij ging rechtop zitten, keek kort naar zijn mobiel en vervolgde: “…en daarom, en ook ten behoeve van kwaliteitsdoeleinden, wil ik dit gesprek graag ópnemen”. Haar hoofd week iets naar achteren, haar glimlach sprong als een elastiekje terug. Hij dacht aan de flipperkast in de oude varkensschuur, bij tante Tonnie.

_{Mechanische flipperkast}
“Ploink”, zei hij per ongeluk. Ze sperde haar ogen:
“Pardon? Is dit…een grap?”
“Nee.. Ik wil ons gesprek opnemen om mijn dienstverlening te verbeteren. Zoals de Bank…doet…met haar telefonische gesprekken.”
Dagmar opende haar mond, sloot ‘m weer, en wreef met haar rechterhand over haar bovenbeen. Er zat een crèmekleurig vlekje bij haar knie.
Hij probeerde haar aan te kijken. Ze keek opzij; bleef over haar benen wrijven.
“Het opnemen van gesprekken door een van de aanwezige partijen mag altijd. Juridisch zijn er geen bezwaren: ik heb het opgezocht.” Dagmars neusvleugels leken te bewegen. Zou ze hem ook ruiken?
“Het klopt echt.”
Ze zuchtte: “OK. Als ik de opname ook krijg.” 
OK? OK? Ze stemde toe. Het was zijn eerste overwinning op de Bank. Hij zette de dictafoon op zijn mobiel aan. Zijn tweede overwinning zou worden opgenomen.

Wordt vervolgd

^{1887 karakters = ca. 7,10 m. Copyright © 2014 · Honderd Meter}

Bronnen:

• Geluid: “Flipperkast mechanisch 1970 – Mechanical pinball machine 1970“, De bibliotheek van de verdwenen geluiden

^<<Ploink