(Dit is een vervolg op de Bank (4))
Antal zou zich gaan verdiepen in alle regeltjes; niet alleen voor hemzelf, en zijn moeder, maar voor alle bankbezwaarden.
“Ik zou het geen geloofsovertuiging willen noemen. Misschien een nogal eigengereide levensovertuiging. Ik heb wel zeer sterke bezwaren. En last van mijn gemoed.” Hij probeerde laconiek te kijken. Ze ontweek zijn blik. Knikte langzaam. “Een eigengereide levensovertuiging. Ik weet niet of daar iets voor is. Ik moet het opzoeken.” Het blauwe vest kwam binnen met een glaasje water. Een mooi moment om op te stappen. Antal stopte zijn dictafoon. Hij stond op. Ze had mooie borsten; ook van bovenaf gezien.
“Ik ga het navragen voor je”.
“Anders kom ik nog een keer langs. Als je het hebt uitgezocht.”
“Oh. Ja, goed. Natuurlijk”, ze zei het staccato.
Het blauwe vest leek het prachtig te vinden dat Antal een tweede keer zou komen. Misschien had hij niets moeten zeggen. Hij gaf Dagmar een hand: “Het kan ook per mail, als dat beter uitkomt”. Hij kreeg een voucher mee voor een ‘niet-te-missen’ MKB-festival; de uitnodiging had de vorm van een klaver-vier. Een afzichtelijk ontwerp. Hij zou het thuis direct weggooien.
Het blauwe vest wilde Antal begeleiden naar de buitendeur. Antal nam grote passen. Het vest met het buikje kon hem niet bijbenen. Antal kon zelf de deur wel open en dicht doen. Het vest had het nakijken. Buiten miezerde het. Wát een treurigheid. Antal was toe aan een echte koffie, en wat afleidende goddeloze filmpjes op de pc.
1479 karakters = ca. 5,56 m
Copyright © 2014 · Honderd Meter

